Heimolen Leende
Heimolen Leende
<Vanouds stond aan de westrand van de akkers van Leende op een van de hoogste stuifzandbergen - die als molenberg diende - de korenmolen de Heimolen. De oudste vermelding van de molen dateert van 1392. De molen werd toen door de executeur van het testament van bisschop Arnoud van Horne "onseren molen tot Leende" genoemd. Het was een voorganger van de standaardmolen die aan de rand van de heide stond. De heer verpachtte deze molen. Bovendien had hij ook het maalrecht, hetgeen hem maalgeld opleverde.’ Op 20 juni 1754 brandde de standerdmolen af. Herbouw volgde als gesloten standerdmolen. Oorspronkelijk stond de molen op open heideveld, maar Staatsbosbeheer legde er het Leenderbos aan. Daarbij kwam dat molenaar Piet Kerkhofs, die sedert 1926 eigenaar was, na enkele jaren bij zijn woning een motormaalderij liet inrichten. De molen raakte in verval, maar in 1934 werd ze door Staatsbosbeheer gekocht en in 1937 gerestaureerd met een dakluifel boven het luiwerk en geheel met eiken schaliën aan de voorkant. Nu werd het een halfgesloten standerdmolen. In 1938 werd er weer op gemalen. In 1939 werden de wieken van stroomlijnneuzen voorzien. Op 14 november 1940 werd de molen echter door een zware storm volledig vernield.
‘In de heide tegenover het tegenwoordig de Jagershorst, nu eigendom van het Staatsbosbeheer, kan men in de met de grond gelijkgemaakte fundamenten, de plaats nog terug vinden waar deze molen heeft gestaan.’
Op deze plaats is tegenwoordig het molenputmonument aanwezig. De molenput werd gebruikt om met het water daaruit de molenstenen te scherpen. Bij wegaanleg en de bouw van het Molenbergviaduct werd de Molenberg afgegraven. De molen stond vijftig meter zuidelijk van de huidige carpoolparkeerplaats, nabij het Molenbergviaduct. Bij de aanleg van dit viaduct en de verlegging van de Valkenswaardseweg, is de berg geheel weggegraven. Bovengronds is er dus niets meer van terug te vinden, behalve de molenput naast het fietspad naar de manege De Molenberg. Het is niet meer dan een ondiepe kuil die is begroeid met kreupelhout. Wellicht bevat het bodemarchief echter nog sporen van de talloze voorgangers van deze molen, in de vorm van een houten standerdmolen, en wellicht van de laatste molen die hier stond, een stenen bergmolen.>
