WWII: Koordekanaal, De Rips
Koordekanaal
Nederland was hopeloos ouderwets. In de Eerste Wereldoorlog had bijna elk land haar oorlogsmaterieel gemoderniseerd, in Nederland was dat in 1880 voor het laatst gebeurd. Toen Hitler in 1938 Oosterrijk binnenviel en de oorlogsdreiging zichtbaar werd, moest er dan ook nog veel gebeuren.
Het Nederlandse leger werd in delen gemobiliseerd, met prioriteit voor de grensbewaking. Om de benodigde manschappen binnen de perken te houden (naast onderbewapend was het leger ook onderbemand) werden stellingen gegraven, deels door militairen, deels als werkverschaffingsproject voor de vele werklozen, het waren immers crisisjaren. Door de Peel liep de Peel-Raamstelling waar het Koordekanaal onderdeel van was. Het werd afgetakt vanaf het Defensiekanaal en liep door de Jodenpeel. Vervolgens liep het door het natuurgebied de Klotterpeel, ging daarna onder de harde weg De Rips-Milheeze door, maakte een haakse bocht richting De Rips en vervolgde zijn weg schuin door de bossen van het Beestenveld richting de Ripse Paal waarna afgebogen werd naar De Vossenberg en vervolgens naar Elsendorp en weer verder. De stellingen waren in totaal 80 km lang tussen Budel en Grave, en bestonden uit onder andere loopgraven, kanalen, prikkeldraadversperringen en mijnenvelden. Bruggen en duikers werden van springstof voorzien.
Het Koordekanaal werd gegraven na het Defensiekanaal die na de andere werkzaamheden was aangelegd als tankgracht. De kanalen werden grotendeels met schop en mankracht gegraven. Als gevolg was het Koordekanaal nog niet klaar bij de inval van de Duitsers in 1940. Een wisseling in de legerleiding in 1940 had tot gevolg dat de meeste soldaten uit de Peel werden weggehaald en van het plan om de vijand hier te vertragen bleef weinig over.
Daarna werd ook nog drie dagen na het betrekken van de stellingen het bevel gegeven om ze te verlaten. De teleurstelling op dit bericht was zeer groot. Er was jaren werk gaan zitten in de stellingen. Het terugtrekken verliep echter rap, zo rap dat in sommige gevallen de bordjes 'pas op mijnengevaar' niet weggehaald zijn bij de mijnenvelden. De bruggen over het Koordekanaal waren te vroeg vernield waardoor een achtergebleven restant van de Nederlandse soldaten de grootste moeite had om hem over te steken.
Bronnen:
L. van de Kerkhof, Tussen crisis en wederopbouw, 1995, Proost Int. Book Production, Turnhout
