Sint Jozefkerk - Willibrorduslaan, Valkenswaard

Uit Erfgoedwiki
Versie door Admin (Overleg | bijdragen) op 20 mrt 2015 om 12:29

(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Ga naar: navigatie, zoeken

Sint Jozefkerk – Willibrorduslaan, Valkenswaard

Op 8 oktober 1957 ontving kapelaan L.A. Van Oort het verzoek van de bisschop om de mogelijkheid tot oprichten van een nieuwe parochie in Valkenswaard te onderzoeken. Hij werd benoemd tot 1ste kapelaan in de Sint Antonius parochie. Op dat moment was hij zeven jaar kapelaan in de parochie van de Heilige Johannes de Doper te Kaatsheuvel. Voorheen, in de periode 1941 – 1950 had hij al gewerkt onder pastoor Heerkens van de Sint Antonius parochie. Op 7 april 1958 kreeg de nieuwe parochie, waar veel jonge gezinnen gingen wonen gestalte. Er was toen nog geen kerk gebouw, de aanbesteding van een noodkerk werd geopend op 17 juni 1958. De laagste inschrijving kwam van de firma J. Vinken uit Valkenswaard. Met de bouw werd op zaterdag 20 december 1958 al gestart. Al tijdens de bouw van de noodkerk werd druk gediscussieerd over de plaats waar de definitieve kerk zou moeten komen. Kerkbestuur en gemeente hadden duidelijk een ander visie. De voorkeur van het Kerkbestuur ging uit naar een perceel op de hoek van de Oostzijde Haagstraat/Geenhovensedreef of eventueel aan de noordkant van de Geenhovensedreef. De gemeente is geporteerd van een perceel hoek Antoniusstraat/Willibrorduslaan, de plek waar de kerk uiteindelijk ook gebouwd werd. Op 22 september 1963, na een bouwtijd van circa anderhalf jaar waren kerk, pastorie en parochiezaaltje gereed. De luidklok komt te hangen in een losse toren die vanwege de vorm in de volksmond ‘de Wasknijper’ werd genoemd.

De aanvankelijke planning bleek, al te optimistisch. Ondanks de eerste tekenen van de kentering in de geloofsbeleving die toen ook al zichtbaar waren, bleef men enthousiast aan de nieuwe kerk/parochie bouwen. Toen pastoor De Vries in 1987 vertrok werd geprobeerd om samen met de Sint Jozefparochie een nieuwe pastoor aan te trekken. Helaas, zonder succes, o.a. omdat de financiële positie van de parochie een belemmering vormde om de parochie zelfstandig voort te zetten. Uiteindelijk werd besloten om een fusie aan te gaan met de Sint Paulus parochie en de Sint Antonius parochie die per 1 april 1989 als enige overleefde. In 1990 werd besloten de kerk af te breken.