Oude gemeentehuis Vessem

Legenda

Toon alleen objecten bij dit artikel
Toon alle objecten op deze kaart

Oudegemeentehuis

Het oudste gemeentehuis (1774) aan de Jan Smuldersstraat.

Het oudste, inmiddels verdwenen, raadhuis in Vessem dateert uit 1774. Het wordt gebouwd op grond van Jan Vissers, op Den Dries genaamd de Bartelsbogt, momenteel bekend als de Jan Smuldersstraat. De foto van dit gebouw dat gesloopt wordt in 1970, toont een klein huisje van 75 m2 met ernaast een aangebouwd gedeelte dat nog als cachot heeft gediend.

Zie beeld: Het oudste gemeentehuis (1774) aan de Jan Smuldersstraat

Het oude gemeentehuis van Vessem.

Op het einde van de 19de eeuw nemen de taken van de gemeentes toe. Men besluit tot nieuwbouw op een plek “waar de wegen van Hoogeloon, Middelbeers en Wintelre zich verenigen”. “Een versleten werkhuis zal worden afgebroken en daar ter plaatse zal het nieuwe gebouw verrijzen”. In het nieuwe gemeentehuis worden gedenkstenen geplaatst vanwege de kroning van de jonge koningin Wilhelmina. Op 6 september 1898 vindt de opening plaats.

Zie beeld: Het oude gemeentehuis van Vessem

Schoolkinderen worden getrakteerd op chocolademelk en krentenbrood, de bouwers op bier. Op het 25-jarig jubileum van burgemeester Hubert Visschers in 1913 wordt een beeld van de heilige Lambertus in de voorgevel van het gemeentehuis geplaatst. In 1928 vindt er nog een uitbreiding plaats door vestiging van een politiepost met twee cellen. Na 1973 blijkt het gemeentehuis uit zijn voegen te groeien en wordt onder meer de raadsvergadering verplaatst naar De Gouden Leeuw. Het ruimtegebrek leidt ertoe dat in 1984 en 1985 een nieuw gemeentehuis verrijst aan de overzijde van de Jan Smuldersstraat. De architecten van dit gebouw in de stijl van de Bossche school zijn Louis de Kok en Jan Geerts. De aannemers zijn de Vessemse gebroeders Liebregts. Na de gemeentelijke herindeling in 1997 is ook dit gemeentehuis overbodig.

Literatuur: Jo van den Biggelaar, Gemeente Vessem c.a. in ‘De Hooge Dorpen, 700 jaar Vessem, Wintelre en Knegsel’ (Vessem, 1993)