Oude Toren Beek en Donk: verschil tussen versies
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| − | + | = De Oude Toren van Beek en Donk = | |
De plek waar de Oude Toren staat is gelegen op een hoogte tussen twee beekdalen, in het westen het dal van de Goorloop en in het oosten het dal van de Aa. Op deze plek is van oudsher bewoning geweest en die groeide uit tot het dorp Beek. | De plek waar de Oude Toren staat is gelegen op een hoogte tussen twee beekdalen, in het westen het dal van de Goorloop en in het oosten het dal van de Aa. Op deze plek is van oudsher bewoning geweest en die groeide uit tot het dorp Beek. | ||
| Regel 14: | Regel 14: | ||
Het enige wat daarna gebeurde was dat de transept (het koor) in 1791 werd afgebroken omdat dat stuk van de kerk te bouwvallig was geworden en gevaarlijk was voor diegenen die op het koor moesten acteren. Op die plaats werd de kerk afgesloten met een nieuwe muur. Dit blijkt ook uit de tekening van Hendrik Verhees die hij later in het jaar 1791 maakte, waaruit blijkt dat de achterkant ’afgeknot’ is. | Het enige wat daarna gebeurde was dat de transept (het koor) in 1791 werd afgebroken omdat dat stuk van de kerk te bouwvallig was geworden en gevaarlijk was voor diegenen die op het koor moesten acteren. Op die plaats werd de kerk afgesloten met een nieuwe muur. Dit blijkt ook uit de tekening van Hendrik Verhees die hij later in het jaar 1791 maakte, waaruit blijkt dat de achterkant ’afgeknot’ is. | ||
| − | [[Bestand:Oude Toren schets Verhees 1791.jpg]] | + | [[Bestand:Oude Toren schets Verhees 1791.jpg|rechts|''Tekening van Hendrik Verhees anno 1791'']]In 1813 kregen de katholieken de kerk weer tot hun beschikking. De kerk was echter zo vervallen dat vanuit de parochie geen initiatief tot herstel van het schip werd ondernomen. In 1821 stortte het schip van de kerk in. De toren bleef echter overeind staan. In datzelfde jaar 1821 werden met een gemeentelijke subsidie de meest noodzakelijk herstelwerkzaamheden verricht. |
| − | + | ||
| − | In 1813 kregen de katholieken de kerk weer tot hun beschikking. De kerk was echter zo vervallen dat vanuit de parochie geen initiatief tot herstel van het schip werd ondernomen. In 1821 stortte het schip van de kerk in. De toren bleef echter overeind staan. In datzelfde jaar 1821 werden met een gemeentelijke subsidie de meest noodzakelijk herstelwerkzaamheden verricht. | + | |
In plaats van de oude ingestorte kerk opnieuw op te bouwen werd subsidie aangevraagd en verkregen om op het Heuvelplein, het centrum van Beek, een nieuwe kerk te bouwen. | In plaats van de oude ingestorte kerk opnieuw op te bouwen werd subsidie aangevraagd en verkregen om op het Heuvelplein, het centrum van Beek, een nieuwe kerk te bouwen. | ||
Versie van 8 feb 2015 om 13:04
De Oude Toren van Beek en Donk
De plek waar de Oude Toren staat is gelegen op een hoogte tussen twee beekdalen, in het westen het dal van de Goorloop en in het oosten het dal van de Aa. Op deze plek is van oudsher bewoning geweest en die groeide uit tot het dorp Beek. Vermoedelijk onder invloed van De Frankische migratie naar het noorden werd hier in de Karolingische tijd het christendom verspreid. Op enig moment is in deze nederzetting een gebouw neergezet van hout, leem en stro, dat diende als kerkgebouw voor het uitoefenen van de eredienst. Rond en in de kerk werden de doden begraven en ontstond er een kerkhof. Omstreeks 1400 werd de vermoedelijk houten kerk vervangen door een stenen kerkgebouw met een toren gebouwd in romaanse stijl. Het was in een tijd waarin Brabant zijn gouden eeuw beleefde. Op veel plaatsen werden dergelijke kerken gebouwd.
Vanaf 1250 werden echter de huizen in de nederzetting bij de Oude Toren verlaten. De mensen bouwen hun huizen verder op in de richting van het beekdal van de Aa bij het huidige Heuvelplein. Door deze ontwikkeling kwam de kerk met zijn toren en het kerkhof in het open veld te liggen. Bij het sluiten van de Vrede van Münster werd de Tachtigjarige Oorlog beëindigd. De Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden werd een zelfstandige staat en het Nederduits Gereformeerde geloof werd een staatskerk. Dit had grote gevolgen voor het katholieke Staats-Brabant. Alle katholieke goederen vervielen aan de staat. Ook de Beekse kerk werd in beslag genomen. De protestantse gemeente was weliswaar eigenaresse van de Beekse kerk, maar was vanwege het geringe aantal leden niet in staat om het noodzakelijk onderhoud aan het kerkgebouw te plegen. In 1683 zijn schijnt er een restauratie te hebben plaatsgevonden, die echter het gebouw er niet stabieler op gemaakt hadden. Er was het nodige houtwerk uit gehaald en apart verkocht. In 1715 is er weer een poging ondernomen om tot een restauratie van de kerk te komen. Het bleef slechts bij een bestek, waaraan geen uitvoering is gegeven. De protestantse gemeente had immers het geld daar niet voor. Dus bleef de situatie zoals hij was.
Het enige wat daarna gebeurde was dat de transept (het koor) in 1791 werd afgebroken omdat dat stuk van de kerk te bouwvallig was geworden en gevaarlijk was voor diegenen die op het koor moesten acteren. Op die plaats werd de kerk afgesloten met een nieuwe muur. Dit blijkt ook uit de tekening van Hendrik Verhees die hij later in het jaar 1791 maakte, waaruit blijkt dat de achterkant ’afgeknot’ is.
In plaats van de oude ingestorte kerk opnieuw op te bouwen werd subsidie aangevraagd en verkregen om op het Heuvelplein, het centrum van Beek, een nieuwe kerk te bouwen.
De toren heeft zijn huidige gotische aanzien pas verkregen in 1672. Toen werd de toren herbouwd na instorting. De toren heeft drie geledingen en een smalle spits. De geledingen zijn met elkaar verbonden door een tufstenen laag. Een van de steunberen is uitgebouwd tot traptoren, die pas in 1968 zijn huidige dak kreeg.
