Legerplaats Budel
Legerplaats Budel
Het nu beboste duinengebied op de grens tussen Cranendonck en Weert ten zuiden van de A2 en spoorlijn is na de Tweede Wereldoorlog in gebruik genomen als militair oefenterrein. Aan de noordzijde ervan, tegen spoorlijn en A2 werd in 1956 de legerplaats Budel in gebruik genomen. Vanaf 1988 werd deze de Nassau - Dietz Kazerne genoemd. Het geheel beslaat 100 hectare en staat vol lage gebouwen en bomen. Een deel ervan ligt in de gemeente Weert. Een deel ervan ligt in de gemeente Weert. De kazerne is gebouwd met als doel het faciliteren van herhalingsoefeningen.
Afbeelding: Ingang legerplaats Budel
In hetzelfde jaar als de opening in 1956 dient de kazerne echter als opvangkamp voor vluchtelingen uit Hongarije. Het Nederlandse “Rode Kruis” neemt de verzorging van de in totaal 2000 vluchtelingen op zich, die de kazerne tot februari 1957 gebruiken. In 1958 worden er vluchtelingen uit Indonesië opgenomen.30 januari 1958 bezoekt koningin Juliana per auto Budel en de legerplaats als moeder van het volk. Echter wanneer zij huiswaarts wilden keren bleek het te gevaarlijk om te reizen door dichte mist. De kamer van de luitenant werd als suite voor haar klaargemaakt voor een overnachting. Deze heeft de bijnaam Juliana zimmer gekregen en de opstelling van toen is onveranderd gelaten.
In 1963 wordt in ruil voor de stationering van een Nederlandse pantserbrigade in Noord-Duitsland, een Duits garnizoen in Budel ingericht bestaande uit drie bataljons. Een luchtmacht opleidings- bataljon, een zwaar transportbataljon, een geneeskundig hospitaalbataljon en een militaire politie eenheid (Feldjägerdienstkommando). De overeenkomst van 17 januari 1963 tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Bondsrepubliek Duitsland over de stationering van militaire eenheden van de Duitsland en Nederland vormt hiervoor de basis. De kazerne in Budel was de eerste standplaats buiten Duitsland na de Tweede Wereldoorlog waar permanent Duitse militairen gestationeerd werden. Op 1 juli 1963 komen de eerste rekruten in Budel op voor militaire dienst. Voor de samenwerking worden door de twee ministers van Defensie de noodzakelijke details in de technische overeenkomst Budel-Seedorf van 2/4 juli 1963 vastgelegd. Sinds 5 juli 1963 werden militaire politietaken in en vanuit Budel door het Feldjägerdienstkommando uitgevoerd.
Veel mensen uit Budel en omgeving werkten in of voor de kazerne in functies als keukenhulp, kok, magazijnmedewerker, chauffeur, kleermaker, schoenmaker, timmerman, schilder, meubelmaker, etc. De kazerne was dan ook, na de zinkfabriek, de 2e grootste werkgever van de gemeente Budel. Veel Duitsers kregen een relatie met een Nederlandse vrouw en enkelen zijn hier altijd blijven wonen. De Duitse mannen waren bij de Nederlandse vrouwen erg populair, omdat zij meer te spenderen hadden in de cafés en dancing en op feesten in vergelijking met de arme boerenjongens uit de buurt. Bij de Nederlandse mannen in Duitsland was ditzelfde het geval. Ze strooiden met sigaretten en trakteerden de vrouwen op drankjes.
Op 1 juli 1964 worden de eerste gezinswoningen in de “Duitse wijk” betrokken. Op 10 oktober 1964 wordt de Deutsche Schule Budel officieel geopend. 31 januari 1980 bezoekt Staatssecretaris Dr. Hiehle aan de Kazerne. In november 1981 bezoeken Prins Claus der Nederlanden en de Commissaris van de Koningin van de provincie Noord-Brabant, dhr. I.D. van der Harten, de legerplaats. Op 25 juni 1987 bezoekt de parlementaire staatssecretaris Peter-Kurt Würzbach ter gelegenheid van het afscheid van de burgemeester Boudrie van Budel de gemeente en bezichtigt het nieuwe sportcomplex. In 1987 vond de oplevering plaats van nieuwe woningen in de Duitse wijken. Op 25 mei 1988 verandert Koninklijke Hoogheid Prins Bernhard der Nederlanden de naam van de legerplaats Budel in Nassau-Dietzkazerne. Op 31 maart 1993 werd het Fieldjägerdienstkommando in Budel opgeheven. In 2005 verlieten de Duitsers de kazerne. Ze organiseerden een groot feest voor alle bewoners van Budel op het Capucijnerplein voor het gemeentehuis.
Het nu beboste duinengebied op de grens tussen Cranendonck en Weert ten zuiden van de A2 en spoorlijn is na de Tweede Wereldoorlog in gebruik genomen als militair oefenterrein. Een deel ervan ligt in de gemeente Weert.
