Grenspunt Sint Wilbertsput (Asten-Deurne-Meijel).
Grenspunt Sint Wilbertsput (Asten-Deurne-Meijel).
De Sint Wilbertsput is een middeleeuws grenspunt van Asten, Deurne en Meijel.
Als in 1367 Hendrik van Kuyc, de heer van Asten, bevestigt dat de Astenaren gebruik mogen maken van de 'gemeynte', de gemeenschappelijke gronden, in Asten is Sint Wilbertsput één van die punten in de begrenzing van de 'gemeynte'. De 'gemeynte' lag volgens de akte van 6 december 1367 'binne dese paalen van de Drank tot Aestappen, den geregten vliet op tot Ruth den raade ende van Ruth voor den geregten vliet op tot Sint Wilbertsput op Luttel Meijl ende van daar tot Amsloo ende van Amsloo tot Seven Meeren ende van Seven Meeren tot 's-hertogen paalen toe ende van dien palen af tot Wilput ende van Wielput den geregten stroom nederwaart tot Liedorp ten vonderen toe ende van daar den geregten stroom nederwaart tot geene spleet toe daar die twee Aaen vergaderen ende van dien spleet den geregten vliet op tot Aestappen ten Drank weder toe.'
In 1840 onderzoekt de Gouverneur van Noord-Brabant op verzoek van het enkele jaren eerder opgerichte Noordbrabants Genootschap van Kunsten en Wetenschappen de aanwezigheid van Willibrordusputten in de provincie. Aan districtscommissaris Wesselman stelt hij op 17 april voor de gemeente Asten de vragen: '1. Op de grenzen dezer gemeente, naar de zijde van het dorp Meyel, ligt een Willebrordsput; waarvan heeft deze put dien naam gekregen? 2. Is de put met gebakken of levenden steen opgetrokken? 3. Ligt daar omstreeks een kapel aan den H. Willebrord gewijd? 4. Welke wonderdadige of genezende kracht wordt aan het water van dezen put toegeschreven; en ter genezing van welke kwalen wordt dat water gebruikt?' Enkele maanden later rapporteert de districtscommissaris: 'Sommige leden van den raad hadden wel ooit van de St. Willebrordsput horen spreken, doch niemand wist mij de plaats op te geven alwaar zij zich zoude bevonden hebben; zeker is het dat zij sedert menschen geheugen niet meer bestaat. Even op of aan de limietscheiding van Deurne Liessel en Meyel, staat een steene paal die nog onder de naam van Wilbertsput bekend is, indien er eene put bij die paal bestaan heeft dan moet dit op het territoir van de gemeente Meyel geweest zijn. Voor het overige wist men er mij niets van te zeggen.'
Een kleine halve eeuw eerder, in 1794, vermeldt Hendrik Verhees op zijn Meierijkaart zowel de put als de paal. De door de Astense gemeenteraadsleden gekende grenspaal is in 1756 geplaatst. De vermelding van put én paal door Verhees geeft geen zekerheid over de werkelijke aanwezigheid van de put, omdat het grenspunt en de -paal aangeduid worden met St. Wilbertsput.
In de Peel zijn meer wonderbaarlijke putjes dan de St. Wilbertsput, zoals het Handels Putje. Eén van de wonderbaarlijke aspecten van die putjes is het feit dat er altijd water in staat. Ook in droge perioden. De Peelrandbreuk veroorzaakt de zogenaamde wijst. Door de dicht aan de oppervlakte liggende ondoordringbare lagen kan het water niet wegzakken. Het wordt door de ondoordringbare lagen gekeerd, zodat het weer naar boven stroomt.
