Romeinse toevalsvondst Limburgstraat Deurne: verschil tussen versies

Uit Erfgoedwiki
Ga naar: navigatie, zoeken
(Romeinse toevalsvondst Limburgstraat Deurne)
(Romeinse toevalsvondst Limburgstraat Deurne)
Regel 12: Regel 12:
  
 
De vondst is een aanwijzing voor een mogelijke nederzetting met grafveld. De plek ligt op een hoge zandrug, die later bedekt is geraakt met een laatmiddeleeuws dik akkerdek en eeuwenlang in gebruik was als open akkercomplex. In de jaren 60 werd er een wijk op gebouwd waarbij mogelijk het akkerdek is afgevlakt. In die tijd was het echter nog niet standaard dat huizen tot in het dekzand gefundeerd werden. De kans is echter groot, getuige ook de vondst in het akkerdek, dat het archeologisch bodemarchief dat te lezen is in het gele onderliggende dekzand, nog intact is.
 
De vondst is een aanwijzing voor een mogelijke nederzetting met grafveld. De plek ligt op een hoge zandrug, die later bedekt is geraakt met een laatmiddeleeuws dik akkerdek en eeuwenlang in gebruik was als open akkercomplex. In de jaren 60 werd er een wijk op gebouwd waarbij mogelijk het akkerdek is afgevlakt. In die tijd was het echter nog niet standaard dat huizen tot in het dekzand gefundeerd werden. De kans is echter groot, getuige ook de vondst in het akkerdek, dat het archeologisch bodemarchief dat te lezen is in het gele onderliggende dekzand, nog intact is.
 +
 +
[[Bestand:Crematie_met_kurkurn.jpg]]
  
 
De vondsten liggen momenteel in het heemhuis van Deurne.
 
De vondsten liggen momenteel in het heemhuis van Deurne.

Versie van 26 sep 2019 om 19:02

Romeinse toevalsvondst Limburgstraat Deurne

Begin januari heeft de heer Pelders van de BAM tijdens herbestratingswerkzaamheden van onder meer de Limburgstraat een toevalsvondst gedaan. De werkzaamheden werden uitgevoerd in opdracht van de gemeente Deurne. Tijdens het uitgraven van de grond voor het leggen van een nieuwe stoeprand stuitte hij op een concentratie van Romeins aardewerk binnen een oppervlak van één vierkante meter op een diepte van circa 40 cm onder maaiveld. De locatie van de toevalsvondst ligt op de hoek Limburgstraat - Molenlaan, vlak bij de molen aan de Veldstraat.

De vondst werd gedaan door een medewerker van de firma Bam, tevens lid van heemkundevereniging Onsenoort in Drunen. De vondst is gedaan onder het trottoir van de Limburgstraat; tijdens de bestratings- en rioolwerkzaamheden aan de weg zijn er verder geen vondsten gedaan. Hij trof de vondst aan op een diepte van 40 cm op een oppervlakte van 1 m2. De scherven etc. werden gevonden op een diepte van circa 40 onder maaiveld in de akkerlaag, en niet in het gele dekzand wat nog dieper zit. Mogelijk zijn de scherven dan ook versleept vanaf een andere plek. De kuil (?) was verstoord doordat er een keer een sleuf doorheen is gegraven om een PTT kabel aan te leggen. Daarom zouden de potten stuk zijn en niet meer compleet. Ook werd op deze plak wat aangekoekt ijzer en een mantelspeld (fibula) gevonden. Thuis zijn de scherven schoongemaakt waarbij werd geconstateerd dat er in een paar scherven een koek met crematie resten zat.

Dolium.jpg

Het vondstcomplex dat bestaat uit minstens 6 potten lijkt zowel te relateren aan een graf als aan een nederzetting. Dat is niet vreemd want naast Romeinse nederzettingen liggen vaker direct grafvelden, zoals bijvoorbeeld het geval is in Someren-Terhofstadlaan en Nederweert-Rosveld. Vreemd is wel dat de vondst in de akkerlaag is aangetroffen en niet in een spoor in het onderliggende dekzand. Het merendeel van de vondsten is regulier Romeins aardewerk wat in de meeste nederzettingen en grafvelden in de regio wordt aangetroffen. Veel van de aardewerk vormen van de Limburgstraat zien we ook in de Romeinse nederzetting De Grote Bottel in Deurne. Het aardewerk betreft zowel tafelwaar als aardewerk voor voedselbereiding en opslag/transport. De crematie was geplaats in de kurkurn (Holwerda BW 94ef of Tongerense beker). De pot was mee verbrand op de brandstapel want de verschillende passende scherven waren verschillend van kleur baksel. De pot dateert uit het begin van de 2e eeuw. Deze kurkurnen werden in de Romeinse tijd gebruikt als transportaardewerk o.a. voor vleesconserven uit Ardennen en Eifel. De geverfde beker Niederbieber 32 komt voor vanaf midden 2e eeuw. Het is gebruikt als tafelaardewerk. De ruwwandige pot Niederbieber 89 is gebruikt als transportcontainer voor het vervoer van voedsel. De pot is zo gemaakt dat die met een deksel afgesloten kon worden. De pot dateert vanaf 125 en vooral na 150 n.Chr. De Bataafs grijze pot Hiddink E is gebruikt voor zowel voedseltransport, opslag als voedselbereiding. De standamfoor is gebruikt voor vervoer van wijn en de grote amforen vooral voor olijfolie of wijn. Het dolium werd gebruikt als voorraadvat en had een inhoud van tientallen liters voor de opslag van van alles zoals wijn, olie, water, vruchten, graan of vissaus. Op grond van de vondsten is het vondstcomplex te dateren in de tweede helft van de tweede eeuw na Chr.

De vondst is een aanwijzing voor een mogelijke nederzetting met grafveld. De plek ligt op een hoge zandrug, die later bedekt is geraakt met een laatmiddeleeuws dik akkerdek en eeuwenlang in gebruik was als open akkercomplex. In de jaren 60 werd er een wijk op gebouwd waarbij mogelijk het akkerdek is afgevlakt. In die tijd was het echter nog niet standaard dat huizen tot in het dekzand gefundeerd werden. De kans is echter groot, getuige ook de vondst in het akkerdek, dat het archeologisch bodemarchief dat te lezen is in het gele onderliggende dekzand, nog intact is.

Crematie met kurkurn.jpg

De vondsten liggen momenteel in het heemhuis van Deurne.