Kerktoren van Sint Andreas te Oostelbeers (Kerkstraat 917): verschil tussen versies

Uit Erfgoedwiki
Ga naar: navigatie, zoeken
(Nieuwe pagina aangemaakt met '= Kerktoren van Sint Andreas te Oostelbeers (Kerkstraat 9/17) = Van de 19e eeuwse ietwat classicistische kerk van architect Boots resteert nu alleen nog de toren d...')
 
(Kerktoren van Sint Andreas te Oostelbeers (Kerkstraat 9/17))
 
Regel 2: Regel 2:
  
 
Van de 19e eeuwse ietwat classicistische kerk van architect Boots resteert nu alleen nog de toren die variaties op laatgotische siermotieven vertoont. De kerktoren van de gesloopte Rooms-katholieke H.H. Andreas en Antonius van Paduakerk uit 1852-'53 is een later daaraan toegevoegde neogotische kerktoren van vier geledingen uit 1893, gebouwd naar ontwerp van C. Franssen. Het bijbehorende kerkhof heeft een neogotische grafkapel uit 1893 en - aan weerszijden van de toren - smeedijzeren toegangspoorten voorzien van hekpalen met gietijzeren engelen.  De voormalige kerk in de huidige kern van Oostelbeers, stond bekend als de "Waterstaatskerk". Na het inwijden van de nieuwe kerk in 1934 werd de oude kerk nog gebruikt als parochiehuis. Doordat de onderhoudskosten te hoog opliepen, ging men het gebouw verwaarlozen en in 1967 moest het schip worden gesloopt.   
 
Van de 19e eeuwse ietwat classicistische kerk van architect Boots resteert nu alleen nog de toren die variaties op laatgotische siermotieven vertoont. De kerktoren van de gesloopte Rooms-katholieke H.H. Andreas en Antonius van Paduakerk uit 1852-'53 is een later daaraan toegevoegde neogotische kerktoren van vier geledingen uit 1893, gebouwd naar ontwerp van C. Franssen. Het bijbehorende kerkhof heeft een neogotische grafkapel uit 1893 en - aan weerszijden van de toren - smeedijzeren toegangspoorten voorzien van hekpalen met gietijzeren engelen.  De voormalige kerk in de huidige kern van Oostelbeers, stond bekend als de "Waterstaatskerk". Na het inwijden van de nieuwe kerk in 1934 werd de oude kerk nog gebruikt als parochiehuis. Doordat de onderhoudskosten te hoog opliepen, ging men het gebouw verwaarlozen en in 1967 moest het schip worden gesloopt.   
+
 
 +
[[Bestand:Andreastoren.jpg]]
 +
 
 
Afbeelding: Sint Andreas toren te Oostelbeers
 
Afbeelding: Sint Andreas toren te Oostelbeers
  

Huidige versie van 30 dec 2014 om 17:12

Kerktoren van Sint Andreas te Oostelbeers (Kerkstraat 9/17)

Van de 19e eeuwse ietwat classicistische kerk van architect Boots resteert nu alleen nog de toren die variaties op laatgotische siermotieven vertoont. De kerktoren van de gesloopte Rooms-katholieke H.H. Andreas en Antonius van Paduakerk uit 1852-'53 is een later daaraan toegevoegde neogotische kerktoren van vier geledingen uit 1893, gebouwd naar ontwerp van C. Franssen. Het bijbehorende kerkhof heeft een neogotische grafkapel uit 1893 en - aan weerszijden van de toren - smeedijzeren toegangspoorten voorzien van hekpalen met gietijzeren engelen. De voormalige kerk in de huidige kern van Oostelbeers, stond bekend als de "Waterstaatskerk". Na het inwijden van de nieuwe kerk in 1934 werd de oude kerk nog gebruikt als parochiehuis. Doordat de onderhoudskosten te hoog opliepen, ging men het gebouw verwaarlozen en in 1967 moest het schip worden gesloopt.

Andreastoren.jpg

Afbeelding: Sint Andreas toren te Oostelbeers

In de registeromschrijving van de Rijksdienst Cultureel Erfgoed staat de kerktoren als volgt omschreven:

Slanke toren met vier naar boven verjongende geledingen en van vierkant naar octagonaal ingesnoerde spits gedekt met lei in Maasdekking. De kerk is opgetrokken in handvorm bakstenen en heeft op de hoeken steunberen met hardstenen afdekplaten, vanaf de vierde geleding overhoeks geplaatst. Rond de gehele toren, uitgezonderd aan de oostzijde, een bakstenen plint met hardstenen druiplijst. In de gevel aan de straatzijde een spitsboognis over twee geledingen met op de begane grond een opgeklampte getoogde vleugeldeur met gehengen onder getoogde segmentboog. Voor de deur twee hardstenen treden. Boven de deur een spitsboognis met hardstenen dorpel en blindtracering. In de tweede geleding een spitsboogvenster met maaswerk met glas-in-lood-vulling, geflankeerd door twee blinde rondvensters. In de noordgevel op de begane grond eenzelfde deurpartij als voor met in het spitsboogveld een (nu verdwenen) glas-in-lood-vulling. Rechts hiervan een hardstenen gevelsteen ANNO DOM 1893 / J.H. KEMPS PAST / C. DEENEN KERKM / J. VENNIX KERKM. In de tweede geleding drie blinde lancetvensters met tracering. In de zuidgevel een uitgemetselde vijfhoekige traptoren over drie geledingen met eenvoudige lichten met glas-in-lood-vulling. Links van de traptoren, op de tweede geleding, een blinde spitsboognis. Aan de achterzijde van de toren zijn tot in de tweede geleding sporen zichtbaar van de verdwenen kerk, onder andere van muurwerk en een blinde spitsboognis waarin dichtgemetselde getoogde deuropeningen. Vanaf de tweede geleding twee uitgemetselde, thans op houten korbelen geplaatste steunberen die in de vierde geleding weer overhoeks geplaatst zijn. In de derde geleding, in de oostgevel drie, in de overige gevels twee blinde spitsboognissen met tracering en hardstenen dorpels. De vierde geleding heeft aan alle zijden twee spits- bogige galmgaten gevuld met geprofileerde galmborden in het onderste deel en met blindtracering in de top. Boven deze galmgaten een hardstenen cordonlijst waarin opgenomen een uurwerk onder ojiefboog bekroond met een hogel. Hierboven een tandlijst. Op de spits aan vier zijden een houten dakkapel met opgeklampte luiken onder zadeldak gedekt met lei in Maasdekking. Op de spits een bol met smeedijzeren kruis en windhaan. De toren is van algemeen belang. Het gebouw heeft cultuurhistorisch belang als bijzondere uitdrukking van de ontwikkeling van het katholicisme in het zuiden en is tevens van belang als voorbeeld van de verwerking van streekeigen motieven in de neogotische bouwkunst. Het gebouw heeft architectuurhistorisch belang door de stijl en de detaillering en is tevens van belang als voorbeeld van het oeuvre van de architect Franssen. Het heeft ensemblewaarden vanwege de bijzondere situering, verbonden met de ontwikkeling van het kerkdorp. Het is gaaf bewaard gebleven.