Gemert-Bakelse sagen: gevaarlijk land
Gevaarlijk land in Gemert-Bakel
De Peel was woest en uitgestrekt vroeger, en hoewel veel verhalen over heksen en spoken niet op een specifieke plek zijn te plaatsen zijn er wel gebieden waarvan men zegt dat het er spookte. Zo was daar, heel dicht bij dorp en huis, de Dribbelei. Tot de aanleg van de visvijver in 1982 was dit een braakliggend stuk heide met poelen en sloten die geen bodem zouden hebben en waar koeien, als ze er in vielen, zonder spoor in verdwenen. Uiteraard mochten kinderen hier niet spelen, dat was veel te gevaarlijk. Ook het Zwarte water, in de Peel zelf was een plek waar het spookte, al is er geen specifiek verhaal overgeleverd waar hem dat dan in lag. Van andere plaatsen buiten Gemert-Bakel zijn die wel bekend. Het water elders bevriest maar deze waters zijn zwart en kolkend onder het starend oog van kille sterren. Soms ligt er een ongewijde klok in en dan zijn het plekken die vooral met kerst gevaarlijk zijn. Zo’n kerkklok werd dan geluid voordat ze goed en wel gewijd was en dan jatte de duivel hem, meestal onder donderend onweer, zo van de kerktoren weg en plonsde hem in een zwart water. Met kerstavond lokken zij de Kerstmisgangers met het galmen van hun klok het water in waar deze verdrinken. In deze streken is het voormalig Soemeer bij Helenaveen het bekendste voorbeeld. Ook bekend zijn de vage steden en schepen die trillend op hete dagen boven het moeras verschijnen. Duivels dansten en sprongen over stinkende wolken van een Peelbrand en het onschietbare hert liet telkens een glimp aan de jager zien. Ook 's nachts waren allerlei lichtjes zichtbaar, die werden stalkaarsen genoemd.
Bronnen:
Pennings, M.H.J., Gemerts Heem. 1974, nr. 55, Heemkundekring De Kommanderij, Gemert
Otten, A., Gemerts Heem, 1975, nr. 58, Heemkundekring De Kommanderij, Gemert
Otten, A., Gemerts Heem, 1982, nr. 4, Heemkundekring De Kommanderij, Gemert
Van den Brand, M.P.J., Lief en leed in en over de oude Peel, 1983, Venray
