Boerderij: Espse Hoeve, Bakel: verschil tussen versies

Uit Erfgoedwiki
Ga naar: navigatie, zoeken
(Samenvatting)
(Samenvatting)
Regel 1: Regel 1:
 
= '''Espse Hoeve''' =
 
= '''Espse Hoeve''' =
  
=''Samenvatting''=
 
 
De Espse Hoeve, ook wel bekend als Commandeurshoeve is een omgrachte boerderij in een oud jachtgebied. Het werd in 1485 gekocht door de Commandeur van Gemert, de lokale leider van de Duitse Orde, een ridderorde die de Heerlijkheid Gemert in bezit had. Zij resideerden in het [[Kasteel_Gemert]]. Onderdeel van de hoeve waren verscheidene bijgebouwen en landerijen, waaronder ook een wijngaard. De wegenpatronen, relief van het land en groen rondom de boerderij zijn sinds 1832 goed bewaard gebleven en mooi.
 
De Espse Hoeve, ook wel bekend als Commandeurshoeve is een omgrachte boerderij in een oud jachtgebied. Het werd in 1485 gekocht door de Commandeur van Gemert, de lokale leider van de Duitse Orde, een ridderorde die de Heerlijkheid Gemert in bezit had. Zij resideerden in het [[Kasteel_Gemert]]. Onderdeel van de hoeve waren verscheidene bijgebouwen en landerijen, waaronder ook een wijngaard. De wegenpatronen, relief van het land en groen rondom de boerderij zijn sinds 1832 goed bewaard gebleven en mooi.
  
 
[[Bestand: Esp3.JPG]]
 
[[Bestand: Esp3.JPG]]
 +
 +
Bronnen:
 +
 +
''J. Timmers, Boerderijen kijken in Gemert-Bakel, 2003, Heemkundekring De Kommanderij, Gemert''
  
 
=''Geschiedenis''=
 
=''Geschiedenis''=

Versie van 26 nov 2010 om 13:05

Espse Hoeve

De Espse Hoeve, ook wel bekend als Commandeurshoeve is een omgrachte boerderij in een oud jachtgebied. Het werd in 1485 gekocht door de Commandeur van Gemert, de lokale leider van de Duitse Orde, een ridderorde die de Heerlijkheid Gemert in bezit had. Zij resideerden in het Kasteel_Gemert. Onderdeel van de hoeve waren verscheidene bijgebouwen en landerijen, waaronder ook een wijngaard. De wegenpatronen, relief van het land en groen rondom de boerderij zijn sinds 1832 goed bewaard gebleven en mooi.

Esp3.JPG

Bronnen:

J. Timmers, Boerderijen kijken in Gemert-Bakel, 2003, Heemkundekring De Kommanderij, Gemert

Geschiedenis