Archeologisch monument Steentijd

Uit Erfgoedwiki
Ga naar: navigatie, zoeken

Archeologische vondsten uit de Prehistorie

Federmesser.jpg

Bakel, Milheeze en De Rips

13.000 jaar geleden heerste een strenge IJstijd, de laatste tot nu toe. Het was echter niet allemaal ijs en toendra. In een warmere periode in de IJstijd die zo'n duizend jaar duurde leefden de Federmesser, vroeger ook bekend als het Tjongervolk. Hoewel niet zo warm als nu was er in die tijd toch bos mogelijk, voornamelijk van ruwe berk die goed tegen de kou kan en wat dennen. Het was een open bos met veel stukjes schraal grasland en heide ertussen. Omdat de zandbodem van de Peel pas net neergelegd was, verspreid door de schrale wind van de koude periodes van de IJstijd, en niet door de tijd uitgeloogd zoals tegenwoordig, waren ze minder zuur waardoor andere plantensoorten konden groeien die nu erg zeldzaam zijn. In de koude periodes van de IJstijd trokken mensen achter de rendieren aan die afhankelijk van het seizoen naar het noorden of zuiden trokken. Nu het warmer werd kwam er ander wild, elanden, herten en wilde zwijnen die geen trek kenden. De mensen hoefden niet zoveel meer te reizen, hoewel ze nog steeds van kampplek veranderden. Er was waarschijnlijk niet genoeg te eten om permanent ergens te wonen, zelfs voor de kleine familiegroepen van zo'n dertig man waarin de Federmesser leefden.

De naam Federmesser komt van de vorm van de messen en pijlpunten die zij gebruikten, die lijken namelijk veel op een zakmes (Federmesser is Duits voor zakmes).Uit vondsten ten westen en zuiden van De Rips blijkt dat deze prehistorische mens ook in de Peel verbleef. Er valt uit af te leiden dat het hier gaat om een periode waarin vuursteen de grondstof bij uitstek was voor het vervaardigen van gereedschap en wapens, getuige de gevonden pijlpunten, vuistbijlen, mesjes en dergelijke. Een zeer belangrijke ontdekking was die van vuurstenen gereedschappen en de daarbij behorende steenafslagen -afval- bij een vennetje langs de Bakelsedijk. Het afval wijst erop dat de gereedschappen ter plekke gemaakt zijn. De bodemlaag die toen is gevormd is nog steeds zichtbaar en er lijken aanwijzingen te zijn dat deze mensen toen stukken bos afbrandden voor een onbekend doel. Dat zou uniek zijn. Deze vondsten zijn zo belangrijk, omvangrijk en zeldzaam dat deze plek een Archeologisch Rijksmonument is geworden en de grond mag er zelfs niet voor opgravingen verstoord worden.