Limonadefabriek van E.J. Winters, Oranje Nassaulaan 44 Maarheeze

Uit Erfgoedwiki
Ga naar: navigatie, zoeken

Limonadefabriek van E.J. Winters, Oranje Nassaulaan 44 Maarheeze

Langs de oude Weerterweg was gevestigd een limonadefabriek "N. V. Seven Up Bottling Company Het Zuiden". Deze fabriek heeft zijn voorganger in een oudere limonadefabriek.

In 1918 begon Everard Winters een limonadefabriek. De meeste limonadefabrieken (in die tijd sprak men nog van mineraalwaterfabrieken) behoorden tot de zogenaamde industriële middenstand. De veelal merkloze limonadegazeuses die in deze bedrijfjes werden vervaardigd waren bestemd voor een lokale of hooguit regionale afzetmarkt. Uit een adresboek blijkt dat Nederland in 1913 minstens 744 limonadefabrieken en -fabriekjes telde. Aangezien de consumptie van limonadegazeuses zeer seizoengevoelig was oefenden de meeste limonadefabrikanten één of meer nevenberoepen uit, waarmee ook buiten het seizoen een inkomen kon worden verworven. Dat gold ook voor Everard Winters. Net als veel andere limonadefabrikanten maakte hij zijn hoofdberoep van de groothandel in bier.

De productie van limonadegazeuses was een betrekkelijk simpel proces waar weinig vakmanschap bij kwam kijken. In een vat werden suikersiroop en water met elkaar vermengd en hieraan werd een geringe hoeveelheid essence en conserveringsmiddel (meestal citroenzuur) toegevoegd. Het essence moest het eindproduct kleur, geur en smaak verlenen. In de jaren 50 nam The Seven-Up Export Corporation het bedrijf over. In augustus 1953 werd in Maarheeze gestart met de productie van Seven-Up. In 1957 werden al bijna 10.1 miljoen flesjes (420.433 kisten) Seven-Up geproduceerd. In 1957 verhuisden Limonadefabriek v/h E.J. Winters en Seven-Up Bottling Company Het Zuiden daarom naar een speciaal ontworpen bedrijfspand gelegen aan de zuidrand van het dorp Maarheeze, langs de rijksweg E9.

De limonadefabriek van E.J. Winters had waarschijnlijk heel anders geheten als zij een of twee jaar later was opgericht. In 1956 werd een reclamecampagne gevoerd die de Nederlandse taal verrijkte met het woord frisdrank. Frisdrank was niet alleen een kort en krachtig equivalent van het Engelse softdrink maar ook een bruikbaar alternatief voor het onduidelijke begrip limonade. Want sloeg het begrip limonade nu alleen op limonadegazeuse of ook op vruchtenlimonade, waren cola en lemon-limedranken ook limonades en wat was precies het verschil tussen limonade en limonadesiroop? Het woord frisdrank burgerde razendsnel in met als gevolg dat de naam Limonadefabriek v/h E.J. Winters al snel enigszins gedateerd aandeed. Maar nu, 2011, heet het bedrijf toch heus “Frisdranken Industrie Winters”.